Ben yine karanlığın arkasına gizlenmiş
seni düşlerime davet ediyorum,
yeni bir dünya yaratıyorum hayallerimde.
Sen geliyorsun ve dalıyorum.
Mutluluk sandığım rüyalara,
bir ev sen ben ve bir hatıra geliyor gözlerimin önüne,
hafif bir tebessüm sarıyor çehremi ve ben her akşam olduğu gibi yine karanlığın kollarında kendimden geçiyorum. O güzel hayallere dalmışken birden titriyorum ve kulaklarıma gidişinin ayak sesleri geliyor. Kulaklarımı kapatsam da sesi duyuyorum içim eziliyor sanki her adımda çıkan ses kalbime hançer gibi saplanıyor. Yine o karanlığın ortasında seni sevdiğimi haykırıyorum sessiz çığlıklarımın arasında…
28.04.2014 HalisErdinc
